Η διάθεση μέρους του ΑΕΠ για ανθρωπιστική και αναπτυξιακή δράση, στις χώρες που υποφέρουν, αποτελεί εδώ και μερικά χρόνια υποχρέωσή μας ως χώρας της Ε.Ε. Τα ποσά που δίνονται ετησίως δεν είναι τεράστια.
Οι αμφιβολίες που υπάρχουν αφορούν το εάν κατευθύνονται εκεί που υπάρχουν πραγματικές ανάγκες, καθώς για πολλούς εκπροσώπους του ελληνικού δαιμονίου οι ΜΚΟ έχουν γίνει επάγγελμα.
Το έργο των περισσοτέρων δεν ελέγχεται και συχνά η αποτελεσματικότητα και η διαφάνεια αφήνονται στη διακριτική τους ευχέρεια.
Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥΠΕΞ,οι ΜΚΟ που χαρακτηρίστηκαν «πράσινες» σταμάτησαν να χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση Καραμανλή και τη θέση τους πήραν οι «γαλάζιες», υπάρχουν και κάποιες που διατηρούν εξίσου φιλικές σχέσεις με τις δύο κυβερνήσεις, εξασφαλίζοντας μόνιμη και σταθερή παρουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου