Όταν υποχρεώνεσαι, ως κυβέρνηση, ν΄ ασκήσεις άλλη πολιτική απ΄ αυτή που διακήρυξες προεκλογικά, δεν θεωρείται, πως είσαι και στα καλύτερά σου. Τα πάντα σ΄ αυτήν την περίπτωση μετράνε κι έχουν τη σημασία τους, όπως π.χ. ο τρόπος που δικαιολογείς την συμπεριφορά σου, οι στόχοι που θέτεις για επίτευξη, το όραμα που δίνεις στο λαό, πάνω απ΄ όλα, όμως, τα μέτρα που λαμβάνεις.Το ΠΑΣΟΚ με το που σχημάτισε τη κυβέρνηση, κλήθηκε να διαχειριστεί μια χρεοκοπημένη οικονομία με το – πραγματικό – χρέος, ίσαμε δύο ΑΕΠ και το έλλειμμα να προσθέτει σ΄ αυτό (το χρέος), περί τα 30 δις € το χρόνο !
Δυο πράγματα υποχρέωσαν, ουσιαστικά, το Γ. Παπανδρέου να «βάλει νερό στο κρασί του» : η εκτίναξη του ελλείμματος, (στο 12,7%) και η αντιμετώπιση της Ελλάδας από τις λεγόμενες διεθνείς αγορές, διάβαζε διεθνή κερδοσκοπικά κέντρα. Οι πόροι, που έπρεπε να εξοικονομηθούν, ήταν τεράστιοι και το κόστος του νέου δανεισμού, καθίστατο υπέρογκο.
Η Ε.Ε. είχε πολλούς λόγους για να ενδιαφερθεί και να παρέμβει, με σημαντικότερο την πορεία του Ευρώ. Ο «κάλος», που πάταγε στο πόδι της Ελλάδας, άκουγε στο όνομα κονδύλια για το ΕΣΠΑ και τις επιδοτήσεις του αγροτικού τομέα : κάμποσες δεκάδες δις €.
Χθες στις Βρυξέλλες ένας δεύτερος Παπανδρέου, οδήγησε τους ευρωπαίους, (27 αυτή τη φορά) σε αποφάσεις στήριξης του παρόντος και του μέλλοντος της Ελλάδας. Επί Ανδρέα τη χώρα την έπνιγε η υπανάπτυξη, τώρα, επί Γιώργου, ο κίνδυνος ήταν η χρεοκοπία.>>>Διαβάστε τη συνέχεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου