το ακροατήριο.

Πολύ καλά τα είπε ο Γ. Παπανδρέου. Στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και έκανε εκείνο που θα έπρεπε να κάνει ένας ηγέτης στις δύσκολες ώρες που περνάμε. Το ερώτημα είναι αν τα είπε στο σωστό ακροατήριο. Πόσο διατεθειμένοι, δηλαδή, είμαστε να κάνουμε κι εμείς αυτό που πρέπει. Το θέμα δεν είναι μόνο τι κάνει η πατρίδα μας για μας, αλλά τι κάνουμε κι εμείς για την πατρίδα μας.

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια έχουμε γαλουχηθεί σε μία αντίληψη ατομισμού. Δεν μας ενδιαφέρει τι γίνεται έξω από την πόρτα μας και πολλές φορές έξω από εμάς και μόνο. Καταλαβαίνουμε ότι θα πρέπει να γίνουν θυσίες για να μπορέσει η πατρίδα μας να ορθοποδήσει κι είμαστε ενθουσιώδεις στο άκουσμα μέτρων, αρκεί αυτά να αφορούν τους άλλους και όχι εμάς.
  Είναι το πιο μεγάλο εμπόδιο που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Παπανδρέου. Να αποδείξει σε όλους ότι η υπόθεση της σωτηρίας της χώρας είναι πραγματικά υπόθεση όλων μας, δίχως εξαιρέσεις. Ένα βήμα πίσω να κάνει σε κάποιον που μπορεί να φωνάξει δυνατότερα από τους άλλους, θα είναι σαν να γυρίζει την χώρα στην λίθινη εποχή. Ο κόσμος είναι διατεθειμένος να θυσιάσει πολλά, με την προϋπόθεση ότι η ιστορία αυτή θα αφορά όλους μας, δίχως εξαιρέσεις.

Κι η αρχή θα πρέπει ίσως να γίνει από τους ίδιους τους βουλευτές. Να ανακοινώσουν μείωση στον μισθό τους. Κι έπειτα από τους δικαστικούς, οι οποίοι πήραν τις αυξήσεις τους με δικαστική απόφαση στηριζόμενοι στις αυξήσεις που έδωσαν νωρίτερα οι βουλευτές στους εαυτούς τους με απόφαση της Βουλής. Κι έπειτα από τους υπαλλήλους της Βουλής που διορίστηκαν από τους βουλευτές, οι οποίοι -οι βουλευτές- αποφάσισαν να μην περικόψουν τον 15ο και τον 16ο μισθό που κατ΄ εξαίρεση παίρνουν οι προστατευόμενοι τους.