Του Γιάννη Λούλη
( Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση της τελευταίας δημοσκόπησης της GPO)
Η δημοσκόπηση της GPO επιβεβαιώνει απολύτως τις χθεσινές πρώτες διαπιστώσεις μας και διαψεύδει εξωπραγματικούς ισχυρισμούς περί ανατροπής (δήθεν) ή έστω περί ουσιαστικής αναδιαμόρφωσης του τοπίου. Κάτω από το βάρος των σκληρότερων μέτρων της εποχής της μεταπολίτευσης, η κυβέρνηση διατηρεί εντυπωσιακές αντοχές στην εικόνα της, καθώς υπάρχει ισχυρή συναίνεση για την αναγκαιότητά τους. Παράλληλα, η εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως βασικής εναλλακτικής λύσης εξουσίας, βρίσκεται όχι απλώς σε στασιμότητα, αλλά σε τροχιά σημαντικής κάμψης.
Όσον αφορά την κοινή γνώμη και τις αντιδράσεις της στα μέτρα συνυπάρχουν τρεις διαστάσεις: Όσο «προσωποιείται» η αντίδραση, αυξάνονται φυσιολογικά οι αρνητικές αντιδράσεις, με το 40% να εκφράζεται θετικά και το 60% αρνητικά. Όταν όμως η κοινή γνώμη γίνεται αντικειμενικός «παρατηρητής», τότε το 48,4% θεωρεί ότι τα μέτρα είναι στη σωστή κατεύθυνση (με το 47,2% να λέει ότι είναι σε λάθος κατεύθυνση). Επίσης το 52,5% (με το 44,8% να διαφωνεί) δέχεται ότι οι συγκυρίες επιβάλλουν «επώδυνα μέτρα». Με δυο λόγια, οι ψηφοφόροι ενοχλούνται προσωπικά από μέτρα που τους θίγουν, την ίδια ώρα όμως που αναγνωρίζουν την αναγκαιότητά τους και το αναπόφευκτο για να μην ακολουθήσουν τα χειρότερα.
Φυσικά η κυβερνητική παράταξη επικρίνεται για τις προεκλογικές της υποσχέσεις, αλλά και τις μετεκλογικές της καθυστερήσεις. Εντυπωσιακό όμως είναι πάντως, το γεγονός ότι το 48,6% επικροτεί το συνολικό έργο της κυβέρνησης, σε τόσο δύσκολες συγκυρίες και με τόσο δυσάρεστα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί. Βεβαίως οι αρνητικές κρίσεις έχουν αυξηθεί κατά 6% από την προηγούμενη μέτρηση, αλλά η αύξηση αυτή, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι ασήμαντη. Την ίδια ώρα η ΝΔ συγκεντρώνει μόνο 30,5% ικανοποίησης για τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πέραν όμως της μεγάλης υπεροχής του ΠΑΣΟΚ έναντι της ΝΔ στους αντίστοιχους ρόλους τους, επίσης η υπεροχή του Γιώργου Παπανδρέου έναντι του Αντώνη Σαμαρά σε επίπεδο καταλληλότητας για την Πρωθυπουργία είναι συντριπτική: 46,4% έναντι 24,1%. Το πιο εντυπωσιακό είναι πως ο Σαμαράς που ήταν ήδη χαμηλά, έχασε 4,2%, και πλέον βρίσκεται κάτω από την επιλογή «κανείς από τους δύο»!
Με δυο λόγια, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ, στο πολιτικό πεδίο, βρίσκεται απέναντι σ’ έναν αντίπαλο με μια από τις χειρότερες εικόνες του όλων των εποχών – ή για να το πούμε διαφορετικά, το ΠΑΣΟΚ ευνοείται από την απουσία στοιχειωδώς αξιόπιστου ανταγωνιστή.
Στην πρόθεση ψήφου, φυσιολογικά το ΠΑΣΟΚ έχει καμφθεί, αλλά στην πτώση τον ακολουθεί η ΝΔ και έτσι η διαφορά παραμένει πάντα κοντά στο 11%. Από τα μικρά κόμματα, άνοδο εμφανίζουν το ΚΚΕ, ως απόλυτη άρνηση των μέτρων αλλά και ο ΛΑΟΣ που κινείται στην εντελώς αντίστροφη κατεύθυνση χάρη στην όντως τολμηρή στροφή του Καρατζαφέρη προς τη συναίνεση. Ενώ όμως κερδίζουν δύο μικρά κόμματα με προσεγγίσεις διαμετρικά αντίθετες (αλλά «καθαρές»), ο ΣΥΡΙΖΑ, ως απλή ουρά του ΚΚΕ, είναι σε πλήρες τέλμα. Άλλωστε η προβληματική εικόνα της ηγεσίας του, αναδύει απουσία οποιουδήποτε «βάρους» και κύρους, ειδικά σε τόσο κρίσιμες ώρες.
Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι σαφές:
Η κυβέρνηση έχει επιτύχει να διαθέτει την ευρεία αποδοχή της κοινής γνώμης για επώδυνα και αναγκαία μέτρα, έστω και εάν αυτά προκαλούν ταυτόχρονα δυσφορία. Παράλληλα, είναι πολιτικά απόλυτα κυρίαρχη καθώς στερείται στοιχειωδώς ελκυστικού ανταγωνιστή. Γι’ αυτό η ΝΔ αντί να κερδίζει από τις όποιες δυσκολίες της κυβέρνησης, φθείρεται βαθύτερα από την ίδια, χωρίς να έχει αντίστοιχες ευθύνες δυσάρεστων αποφάσεων.
Άρα, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, η GPO δεν δείχνει ανατροπή του τοπίου, αλλά διατήρηση και ρίζωμα των βασικών του χαρακτηριστικών. Αυτά συνεχίζουν να ευνοούν, πέρα για πέρα, το κυβερνών κόμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου