Ε! Πρόεδρε… το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι…

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΥΠΑΣ

 Τελευταία φορά που χρεοκόπησε η Ελλάδα ήταν το 1931-32. Έκτoτε δεν είχαμε κάποια μεγάλη διεθνή κρίση να αποκαλύψει τις αδυναμίες της νεοελληνικής παθογένειας. 

 

Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο να ευχηθεί κάποιος για το εγγύς μέλλον. Να καταφέρει η χώρα να αποφύγει όπως-όπως μια χρεοκοπία χωρίς να αγγίξει το μοντέλο που την οδήγησε εδώ...  Ή  να ρισκάρει μια χρεοκοπία μήπως και αυτό προκαλέσει μια αφύπνιση και γίνουμε δεκτικοί στις αναγκαίες αλλαγές.
 

Μεταξύ 2004 και 2008 οι δημόσιοι υπάλληλοι εκτοξεύθηκαν από τις 450.000 στις 750.000 σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιεύματα. Για να πούμε ότι βάζουμε μια τάξη στα του οίκου μας δεν θάπρεπε να ξεπερνάνε τις 200.000...

Με μια χρεοκοπία αυτό θα γινόταν αυτόματα... Χωρίς χρεοκοπία χρειάζεται κοινή βούληση της πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου και του λαού...
 

Ποιος είναι σε θέση να το επιβάλει αυτό στην Ελλάδα και μάλιστα αξιοκρατικά; (Είναι οι Παπουτσήδες,  Κατσέληδες,  Ξενογιανακοπούληδες -που πήγε και τους βρήκε όλους αυτούς ο ΓΑΠ;) ή οι αντικαταστάτες των Αλογοσκούφηδων, Βουλγαράκηδων, Παυλίδιδων και λοιπών κουμπάρων. Ή μήπως είναι ο Αλέξης με την Αλέκα και τον Αλέκο;)
 

Το τραγικότερο δεν είναι η έλλειψη πολιτικής ηγεσίας που κατανοεί την ουσία του προβλήματος και είναι σε θέση να σχεδιάσει ένα πρόγραμμα εξόδου και να το τηρήσει. Είναι κι ό,τι ο ίδιος ο λαός κατά βάθος δεν θέλει κάτι τέτοιο.

Όλοι συμφωνούν να παρθούν μέτρα, αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που συμφωνούν ότι τα μέτρα θα πρέπει να αφορούν και τους ίδιους...
 

Το Εθνικό Τυπογραφείο τελεί υπό κατάληψη, το ίδιο συμβαίνει και με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους... Πριν λίγες εβδομάδες ήταν κατειλημμένα τα λιμάνια και οι εθνικές οδοί. Όλα αυτά εν  μέσω της μεγαλύτερης κρίσης που πέρασε η χώρα εδώ και δεκαετίες...
 

Οι εικόνες αυτές αυτή την ώρα μου θυμίζουν τη σκηνή που διάβασα κάποτε στο βιβλίο ενός ακολούθου του Λόρδου Βύρωνα όταν βρισκόταν στο Μεσολόγγι και είχε ξοδέψει την περιουσία του για την Ελλάδα. Καθώς ετοίμαζε ένα σώμα που είχε εξοπλίσει ο ίδιος, Ελλήνων να εκστρατεύσει εναντίον των Τούρκων, πριν την κρίσιμη πρώτη μάχη οι συμπατριώτες μου οι Σουλιώτες, κατέβασαν τα όπλα και απαιτούσαν εδώ και τώρα αύξηση μισθού...
 

Δε θα πίστευα την διήγηση αυτή του Κόμη Ντε Γκάμπα σαν αληθινή, αν δεν έβλεπα την ίδια νοοτροπία να επαναλαμβάνεται αρκετά συχνά...
 

Βέβαια θα ήμουν άδικος αν δεν ανέφερα ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά. Αυτή του ηρωικού και πένθιμου  ανθυπολοχαγού της Αλβανίας, όπου κάποιοι ξυπόλυτοι σταμάτησαν τις ορδές του άξονα και έστειλαν το πρώτο μήνυμα αισιοδοξίας στους ελεύθερους ανθρώπους.  Ή η εικόνα του Έλληνα που συνήθως καταφέρνει και διακρίνεται εκεί που θέλει, αρκεί να είναι στην ξενιτιά. Ίσως γιατί τους κανόνες τους θέτουν και τους κρατάνε άλλοι.
 

Αλλά…
 

Υπάρχει ο κ. Παπουτσής που μοιάζει να γεννήθηκε τουλάχιστον υπουργός  και όσο ζει η γενιά μου τον θυμάται σε δημόσια αξιώματα ως άλλο βασιλόπαιδα του σοσιαλισμού και υπάρχει και ο κ. Σαχινίδης ο άγνωστος από τη Λάρισα που τέλειωσε δυο-τρία πανεπιστήμια με υποτροφίες είχε το θράσος να γίνει υφυπουργός και να μην ασκεί πολιτική αρεστή στον κ. Παπουτσή…
 

Πριν λίγες μέρες ο πατρίκιος του ελληνικού σοσιαλισμού φώναζε στον πληβείο αν ξέρει σε ποια κυβέρνηση βρίσκεται. Πριν λίγες εβδομάδες έλεγε κάτι παρόμοιο στον υπουργό οικονομικών τον κ. Παπακωνσταντίνου...
 

Όπως λέει και ο Μίμης Ανδρουλάκης... Ε! πρόεδρε, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι...  Πώς να πείσεις όσους θα χάσουν εισόδημα και δουλειά όταν δεν έχεις πείσει τους πραιτοριανούς της εξουσίας;

Δεν ξέρω αν είμαστε σε θέση να δεχθούμε τις συνέπειες για αυστηρή περιοριστική πολιτική για χρόνια σαν λαός. Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε ίσως είναι καλύτερα να χρεοκοπήσουμε εδώ και τώρα... Αν μη τι άλλο θα αφήσουμε στα παιδιά μας λιγότερο χρέος.