Όλοι πλέον ξέρουν ότι οι περιστάσεις είναι κρίσιμες για τη χώρα μας. Η Ελλάδα με τις χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες, τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος και τους μικροπολιτικούς στην ψυχή και τις ιδέες δεν πάει παρακάτω. Καταναλώσαμε, φτάσαμε στο τέλος, ξύσαμε και τον πάτο και όταν δεν υπήρχε άλλο, γυρίσαμε και κοιτάξαμε προς τον ουρανό, περιμένοντας ξανά άλλο ένα free refill από το πουθενά.Αλλά δεν υπάρχουν πια περιθώρια. Έξω από το βαρέλι, τα πράγματα έχουν δυσκολέψει. Ο υπόλοιπος κόσμος έχει πέσει σε περισυλλογή, μαθαίνει από τις δυσκολίες, ανασυγκροτείται και οργανώνει νέες, πιο στέρεες δομές ανάπτυξης. Στην πορεία αυτή, όταν παρουσιάζονται και ευκαιρίες συσσώρευσης (για να βγουν και τα σπασμένα των προηγούμενων μηνών), όσοι μπορούν τις εκμεταλλεύονται. Οι δυνατοί παίκτες κινητοποιούν τους κερδοσκοπικούς μηχανισμούς και απομυζούν από τα αδύναμα μέλη του κοπαδιού, τα οποία δεν κινούνται με ταχύτητα, μένουν πίσω και χαζομασουλούν καρπούς πλούσιους σε λιπαρά, αλλά φτωχούς σε δύναμη ανάπτυξης.
Έτσι είναι η Ελλάδα. Αυτοί είναι οι Έλληνες, όπως αβίαστα ισχυρίστηκε κάποτε ο Κώστας Σημίτης, όταν ένοιωσε ότι είχαν εξαντληθεί τα πολιτικά επιχειρήματα και το μόνο που απέμενε ήταν η επίκληση εθνικών μας χαρακτηριστικών. Μόνο που ίσως η Ελλάδα θα πρέπει να σταματήσει να είναι ‘έτσι’ και να ξεκινήσει μία πορεία προς το ‘αλλιώς’. Με περισσότερη αυτοκυριαρχία, καλύτερ γνώση για τις εξελίξεις, με πιο συλλογικό τρόπο σκέψης και προπάντων, ακομπλεξάριστη ικανότητα άμεσης απόρριψης των πολιτικών υπηρετών που ‘δεν κάνουν’.
Το διαδίκτυο προσφέρει απεριόριστες δυνατότητες οργανωμένης έκφρασης. Και παρά την οικονομική δυστοκία της εποχής, ορισμένοι ιστότοποι πραγματικής πολιτικής παρέμβασης πρέπει να δημιουργηθούν, προκειμένου να συγκεντρώσουν την συμμετοχή των πολιτών που επιθυμούν να συμβάλουν ενεργά στο ξεκαθάρισμα του τοπίου και στο νέο ξεκίνημα που απαιτείται.
Είναι καιρός για ψηφιακό ακτιβισμό και σκληρές τοποθετήσειςενάντια στον πολιτικό κόσμο που οδήγησε τη χώρα στη σημερινή κατάσταση. Γιατί πλέον πρέπει όλοι να παραδεχθούμε ότι οι υπηρέτες της κοινωνίας των πολιτών την πρόδωσαν ανεπανόρθωτα. Οικειοποιήθηκαν με βάρδιες τον συλλογικό πλούτο των πολιτών (του αφεντικού τους δηλαδή), μεγάλο μέρος του οποίου προήλθε από τους ευρωπαϊους συμπολίτες μας.
Η απάτη είναι διαχρονική. Το πεδίο υλοποίησής της είναι η πολιτική. Σήμερα, τα απομεινάρια αυτής της γενιάς πολιτικής πρακτικής, βρίσκονται μπροστά στην πιθανότητα να πράξουν, για πρώτη φορά, το καθήκον τους. Είναι γιατί τα ταμεία είναι άδεια και πλέον δεν προσφέρονται για κόλπα; Είναι γιατί η ανάσα των Βρυξελλών είναι πλέον έντονη στο σβέρκο των ντόπιων μικροπολιτικών; Για οποιονδήποτε λόγο, τα περιθώρια τέλειωσαν. Η διαχρονική συναίνεση στα κόλπα, ας αντικατασταθεί με συναίνεση για εξυγίανση. Προσοχή όμως, ας μην επιλέξουν πάλι τους γνωστούς-άγνωστους μισθωτούς για να εξυγιάνουν. Αυτές είναι τσάμπα μαγκιές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου