O Μπορίς Βιαν έλεγε πως υπάρχει ένα είδος λεκτικού πληθωρισμού που έλκει την καταγωγή του από τη χειρότερη όψη του πολιτικού ανταγωνισμού. Και ήταν η δεκαετία του 60. Που να ζούσε σήμερα να δει τι ξεβράζει ο Αφρός των Ημερών... ΟΑντώνης Σαμαράς μίλησε στην ΟΝΝΕΔ. Τις προηγούμενες ημέρες είχε ακούσει και στελέχη του κόμματός του, με κάποια συναίσθηση της πραγματικότητας και κάποιες ρανίδες υπευθυνότητας να έχουν ξεμείνει από το σφουγγάρισμα της πενταετίας, να λένε πως δεν μπορεί η Νέα Δημοκρατία να ισχυρίζεται (όπως είχε κάνει ο πρόεδρός της) πως η χώρα είναι “ακυβέρνητη”.Εννοούν: “ψυχραιμία. Δεν πάνε τέσσερις μήνες που ο πρωθυπουργός μας βούτηξε από το καράβι που βούλιαζε, επειδή ο ίδιος το είχε οδηγήσει στα βράχια. Μην αρχίσουμε τα παχιά λόγια, οι άνθρωποι ξεχνούν εύκολα, αλλά όχι και τόσο εύκολα. Και θα μας πάρουν με τις πέτρες”.
Ανέβηκε, λοιπόν, στο βήμα ο κ. Σαμαράς. Και τι είπε; Είπε -verbatim- ότι “ακυβερνησία είναι πολύ επιεικής έκφραση”. Πράγματι. Η χώρα είναι εντελώς ακυβέρνητη. Συμβαίνουν αδιανόητα πράγματα. Η χώρα γίνεται παρανάλωμα των πυρκαγιών με βαρύτατο ανθρώπινο απολογισμό. Η Αθήνα καίγεται επί μέρες και η αστυνομία παρακολουθεί ανήμπορη και εντεταλμένη να λουφάζει. Η πρωτεύουσα είναι έρμαιο της ανομίας και της καταστροφής.
Ενώ το ασφαλιστικό καταρρέει, ένα σμήνος “άπληστων χρηματιστών και ανίδεων διοικητών” λεηλατεί με δομημένα ομόλογα τα αποθεματικά των ταμείων. Την ώρα που το λαϊκό εισόδημα καταρρέει, ανίεροι ιερείς μηχανορραφούν με το Μέγαρο Μαξίμου για να διαμοιράσουν τα ιμάτια της κρατικής περιουσίας, ανταλλάσσοντας λίμνες για οικόπεδα. Γενικοί γραμματείς, ισχυρότεροι υπουργών με πρωθυπουργική κάλυψη, πηδούν ασυστόλως και από τα παράθυρα. Βουλευτές κουνάνε το δάχτυλό τους από το βήμα της Βουλής σε ένα πολιτικό ναυάγιο αρνούμενοι να παραιτηθούν, άλλοι κάνουν δηλώσεις πρωί-βράδυ στα κανάλια απειλώντας ακριβώς ότι θα παραιτηθούν.
Οι υπουργοί αλληλοσπαράσσονται, άλλοι του ζητούν εκλογές κι άλλοι να παρατείνει μέχρι την ύστατη ώρα την παραμονή στο λουφέ της εξουσίας. Και ο πρωθυπουργός, που παρουσιάζει σχέδια, όπως η αλλαγή του εκλογικού συστήματος και η “επανίδρυση” του κράτους, αδυνατεί να τα προωθήσει γιατί δεν έχει ίχνος επιβολής στην παράταξή του. Εξαφανισμένος, αγνοείται μεταξύ ιδιωτικών ενασχολήσεων και δημοσίων εμφανίσεων σε ψαροταβέρνες.
Είναι φανερό πως ο κ. Σαμαράς έχει απόλυτο δίκιο. Η χώρα είναι εντελώς ακυβέρνηtη. Απόδειξη ότι ακόμη, 110 μέρες μετά την εκλογή της, δεν έχει ακυρώσει την επαίσχυντη απόφαση του προηγούμενου υπουργού Πολιτισμού να μετατρέψει το ναό του Επικούρειου Απόλλωνα σε προεκλογικό άθυρμα μετακινώντας τον από εκεί όπου διοικητικά ανήκε, στη δική του περιφέρεια. Πώς να λεγόταν άραγε η “ρουσφετολογία” αρχαϊστί;
“Η χώρα είναι ακυβέρνητη”. Πες το κι ας πέσει κάτω. Πες το και δεν έγινε τίποτα. Στην αντιπολίτευση οι πάντες μπορούν να λένε τα πάντα. Η πλειοδοσία ξεκινά από το πρώτο λεπτό και κλιμακώνεται αδιάκοπα, ανεξάρτητα από την κατάσταση της χώρας, ανεξάρτητα από τη θεσμική ευθύνη. Αυτή είναι η λογική της πολιτικής ως ματς – σαν αυτά που έγιναν στα Γιάννενα ή την Καβάλα. Κι αυτή είναι η αντίληψη της πολιτικής που η χώρα, για να έχει μέλλον στο τμήμα του κόσμου όπου έχει επιλέξει να ανήκει, πρέπει να πετάξει στα σκουπίδια της Ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου