Η Ευρώπη παίζει το παιχνίδι της Γερμανίας

περί υπερχρέωσης των δυτικών οικονομιών και μεταφορά του πλούτου ανατολικότερα σε Κίνα – Ινδία κλπ είναι απολύτως σωστά. Η δύση για να διατηρήσει το επίπεδο ζωής έπεσε στο παιχνίδι των μηδενικών επιτοκίων και του άκρατου δανεισμού – μόχλευσης με αποτέλεσμα τις φούσκες των ακινήτων, χρηματιστηρίων, εμπορευμάτων κλπ.
Η Αμερική καθώς είναι στρατιωτική υπερδύναμη και κάτοχος του αποθεματικού νομίσματος παίζει το παιχνίδι της και τυπώνει αφειδώς δολάριο και ομόλογα, τα οποία αγοράζουν οι Κινέζοι, Ιάπωνες, Άραβες και λοιποί πιστωτές της σε αντάλλαγμα με τα προϊόντα τους και ο κύκλος συνεχίζεται. Ποιος να αμφισβητήσει το δολάριο και ποιος να σπάσει τον κύκλο ερχόμενος σε σύγκρουση με τη μόνη στρατιωτική υπερδύναμη.
Η Ευρώπη παίζει το παιχνίδι της Γερμανίας με το σκληρό – ακριβό Ευρώ της Νομισματικής ένωσης η οποία πλέον έχει φτάσει στα όρια της, και το όφελος όλων των χωρών είναι η πολιτική ένωση προκειμένου να υπάρχει ενιαία οικονομία - πολιτική, και όχι κάθε έθνος μόνο του με κοινό νόμισμα. Οι πολιτική της Γερμανίας με τις μη αυξήσεις μισθών, τη μείωση της εσωτερικής κατανάλωσης – με άνοδο της αποταμίευσης, με μοχλό το σκληρό Ευρώ και την παγκόσμια πρωτιά μέχρι πρότινος στις εξαγωγές, εξαφάνισαν την παραγωγή στις υπόλοιπες χώρες της Ευροζώνης διαλύοντας την ανταγωνιστικότητα λόγω κοινού νομίσματος και αδυναμία υποτίμησης. Το πλεόνασμα της Γερμανίας θα πρέπει να στηρίξει την Ευροζώνη για να συνεχίσει να λειτουργεί και η Γερμανία, διαφορετικά η κατάρευση θα απειλήσει και την ίδια.
Είμαστε στο κέντρο του τυφώνα καθώς επάνω μας παίζεται ένα μεγάλο στοίχημα, καθώς μετά από εμάς ακολουθούν χώρες με μεγαλύτερα μεγέθη και προβλήματα, και ότι εφαρμοστεί σε εμάς θα εφαρμοστεί στη συνέχεια και στους άλλους.
Αναμφίβολα θα πρέπει και εμείς οι ίδιοι επιθετικά να αντιμετωπίσουμε τα δομικά μας χάλια, αλλά σίγουρα χωρίς τη στήριξη έκδοσης Ευρωπαϊκού ομολόγου με επιτόκια Γερμανικών ομολόγων, και δανεισμού μας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με όρους Ευροζώνης, και όχι από τα κοράκια του διεθνούς κεφαλαίου με ληστρικά επιτόκια, δεν θα μπορέσει η Ελλάδα μόνη της να αντιμετωπίσει την κρίση. Η ΕΕ θα πρέπει να αφήσει εκτός παιχνιδιού, τις λογικές του να ορίζουν τα επιτόκια που δανείζονται τα μέλη της οι «οίκοι» της Αμερικής, οι οποίοι αξιολογούσαν τις χρεοκοπημένες τράπεζες με ΑΑΑ, μέχρι που χρεοκόπησαν, και θα αξιολογούν πάντα τις ΗΠΑ με ΑΑΑ όχι λόγω δύναμης της οικονομίας, αλλά λόγω εντοπιότητας συμφερόντων και τελικά λόγω αξιολόγησης της στρατιωτικής της δύναμης παρά της οικονομίας της.