Για ποιους χτυπάει η καμπάνα της χρεοκοπίας μας...

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΥΠΑΣ

Για πόσο θα κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν …

 

Παρατηρώ τον τελευταίο καιρό το σίριαλ της ελληνικής χρεοκοπίας... Έχουμε γίνει σάκος του μποξ για παραδειγματισμό, για διασκέδαση, για αποφυγή του κάθε τυχάρπαστου σε Ανατολή και Δύση.

Κανείς δεν ασχολείται με οικονομικές υπερδυνάμεις σαν τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία με τα ίδια και χειρότερα χάλια.
 

Δεν συμβαίνουν αναίτια όλα αυτά. Τα έχουμε κάνει θάλασσα και από πάνω αρνούμαστε να σταματήσουμε να ζούμε πάνω από τα όρια που επιτρέπει η οικονομική μας κατάσταση. Σαν ήρωες σε ταινία του Κοστουρίτσα, που χορεύουν και πίνουν εν μέσω διασταυρούμενων πυρών... Μήπως και ο δικός μας Ζορμπάς σε αυτό το αρχέτυπο δεν ανήκει;

Μας συγκρίνουν με την υποδειγματική και πειθαρχημένη Ιρλανδία ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Σαν  παπάδες μας κουνάνε το δαχτυλάκι επιτιμητικά, ότι τάχα αυτοί έχουν εξασφαλίσει την μετά θάνατον ζωή, ενώ εμείς  οδεύουμε στο πυρ το εξώτερον...
 

Αν θυμάμαι καλά και πριν μερικά χρόνια όταν η Ιρλανδία υποδειγματικά είχε εφαρμόσει το πρόγραμμα της οικονομικής μεταρρύθμισης  και πετύχαινε εκπληκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης πάλι εμείς βρισκόμασταν στον αντίποδα...
 

Να λοιπόν που η Ιρλανδία με τόσες επιτυχίες και εμείς με τόσες δυσκαμψίες βρεθήκαμε στο χείλος της χρεοκοπίας μαζί...
 

Πρακτικώς είναι αυθαίρετος ο συλλογισμός γιατί το ζητούμενο του πολιτισμού μας είναι η πρόοδος και η ευημερία. Φιλοσοφικώς σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Η τίγρης μαζί με τη χελώνα, ομού στον τερματισμό;

Με τους νεοέλληνες μπορεί να θυμώνεις για τα μύρια ελαττώματα που σέρνουν, δεν μπορείς όμως να τους κατηγορείς ότι πάντα τις κρίσιμες στροφές τις παίρνουν με τις αρμόζουσες ταχύτητες…
 

Όταν χρειάστηκε να μπουν στην ευρωζώνη πήγαν και βρήκαν τον κατάλληλο άνθρωπο να τους εισάγει, ούτε το κόμμα του δεν τον ήθελε και όμως πήρε δυο εκλογικές αναμετρήσεις...

Οι περισσότεροι εξ ημών, ιδίως οι ανασφαλείς, πιστεύουν ότι είμαστε οι συνεχιστές των αρχαίων και προσπαθούν μέσω τις σύγκρισης των αρετών να το υποστηρίξουν την θέση τους.
 

Ο ίδιος πιστεύω ότι δεν είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων με τους παλιούς και οι ομοιότητες των πλατωμάτων κυρίως είναι που το υποστηρίζουν.
 

Μετά είναι και οι φλέβες που διατρέχουν τα έργα  των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Σαββόπουλου, Σκαλκώτα κλπ. Κανένας Γερμανός αρχαιολάτρης δεν βουτάει λίγο βαθύτερα  από την επιφάνεια της κοινής λογικής, γιατί ίσως δεν φέρει στον πυρήνα των κυττάρων το αταβιστικό βίωμα της αποδοχής της αντίφασης. Την καρτερικότητα που δημιουργεί σε κρίσιμες στιγμές η αποδοχή αυτής της αντίφασης.
 

Μετά υπάρχει και η θλίψη που κατατρέχει τους λαούς με μακρά ιστορία. Αυτούς  που είδαν αυτοκρατορίες να ανατέλλουν και να δύουν. Μια θλίψη που καθρεφτίζεται καλύτερα στη μουσική τους. Από τέτοια στοιχεία ίσως  πηγάζει η αυτιστική προσήλωση στο σήμερα και η αδιαφορία για το αύριο.  Αυτό που κάνει τους νοικοκύρηδες της Δύσης να βγάζουν σπυριά.
 

Παλιότερα από τις εκδόσεις Κάκτος είχε κυκλοφορήσει ένα βιβλίο του Ρένου Αποστολίδη με τίτλο: «Όλα όσα γνωρίζουν οι νεοέλληνες για τους αρχαίους Έλληνες».  Γίνεται  μια διεξοδική προσέγγιση για τις σχέσεις μας με το πολιτισμό των αρχαίων*.
 

Δεν ξέρω ποια ατυχής συγκυρία μας έχει φέρει στην κατάσταση που είμαστε οικονομικά. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να μη χρεοκοπήσουμε αλλά μας περιμένουν δύσκολες μέρες.

Δεν ξέρω αν είναι παρηγοριά το ότι και τους άλλους τους περιμένουν παρόμοιες μέρες. Ευρωπαίους και Αμερικάνους και Κινέζους.
 

Δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Τουλάχιστον όχι μόνη της. Αφήστε τους κυρίους Σταρκ, Σοϊμπλε, Στρως Καν να παριστάνουν τους αδιάφορους και τους διάφορους ινστρούχτορες της λογιστικής να μας στολίζουν με υποτιμήσεις. Εμένα μου φαίνεται θέμα χρόνου να αρχίσουν να πλειοδοτούν σε προσφορά προστασίας και εγγυήσεων.

 

Υποστηρίζω αυτή την άποψη από την αρχή αυτής της κρίσης. Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για να την αφήσουν να πέσει και να προκαλέσει στους ίδιους πολλαπλάσια ζημιά.

Απλά οι όροι διάσωσης θα είναι ίδιοι με αυτούς της χρεοκοπίας. Τις δύσκολες μέρες δεν θα τις γλυτώσουμε...
 

Ω ναι Χερ Σοϊμπλε ήταν να μην τρυπώσουμε... Τώρα το πρόβλημά μας είναι πρόβλημά σας και καθώς εμείς λόγω βαλκανικού ταπεραμέντου δεν πολυσκοτιζόμαστε θα σκοτιστείτε εσείς και για μας...

Για όσους νομίζουν ότι οι προβληματισμοί μου είναι εκτός τόπου και χρόνου ας προσέξουν λίγο καλύτερα τη διεθνή επικαιρότητα. Οπως π.χ. αυτό το άρθρο των Times.  A Greek crisis may well become Germany΄s problem 

*Το βιβλίο κυκλοφορεί με λευκές σελίδες...