Τα ελληνικά ομόλογα υποχρεώνουν σε αποφάσεις Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη

Σε ένα χωρίς προηγούμενο αυτοτροφοδοτούμενο «φαύλο κύκλο» πιέσεων βρίσκονται τα τελευταία 24ωρα τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, με αποτέλεσμα να αναδεικνύεται ως μείζον ζήτημα για την σταθερότητα της ευρωζώνης η δρομολόγηση ή μη, ενός «σχεδίου διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας.

Οι πιέσεις χθες έστειλαν τις αποδόσεις των ελληνικών δεκαετών ομολόγων στο πρωτοφανές ύψος του 7,15% που είναι το μεγαλύτερο από το 1999, δηλαδή περίπου ένα χρόνο πριν από την είσοδο της δραχμής στο ευρώ. Η απόδοση αυτή τροφοδοτείται από spreads της τάξης των 390 ποσοστιαίων μονάδων που φέρνουν τα ελληνικά ομόλογα σε κατηγορία λίγο χαμηλότερη από τον μέσο όρο των αναπτυσσόμενων αγορών.

Χθες όποιος επέλεγε την αγορά ή διακράτηση ελληνικών ομολόγων επιδιώκοντας αυτές τις ψηλές αποδόσεις ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει ασφάλιστρα έναντι κινδύνου χρεοστασίου της τάξης των 414 ποσοστιαίων μονάδων, ήτοι μεγαλύτερα εκείνων των χωρών της Κεντρικής Αμερικής...

Είναι βέβαια προφανές ότι η κορύφωση αυτών των πιέσεων στα ελληνικά ομόλογα συνδέεται με το γεγονός ότι οι αγορές κεφαλαίου γνωρίζουν την ανάγκη και πρόθεση του ελληνικού δημοσίου να βγει άμεσα και πάλι για έκδοση δεκαετούς ή πενταετούς ομολόγου και η πρόθεση της αγοράς είναι να αυξήσει ακόμα περισσότερο σε σχέση με την έκδοση του πενταετούς την απόδοση του νέου ομολόγου.

Στις συζητήσεις πάντως που έγιναν χθες στο Νταβός άρχισε να διαφαίνεται -πέρα και ανεξάρτητα από τις διαβεβαιώσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού και του Υπ. Οικονομικών περί αυστηρής εφαρμογής του Προγράμματος Σταθερότητας- ότι ο κίνδυνος διάχυσης των πιέσεων προς την πλευρά της Πορτογαλίας και κυρίως της Ισπανίας ίσως δημιουργεί προϋποθέσεις για ένα «Σχέδιο Στήριξης» της Ελλάδας από πλευράς Βρυξελλών και Φρανκφούρτης.