Το κατάφερε κι αυτό η Ευρωπαϊκή Ενωση: να ορίσει ηγεσία απαρτιζόμενη από μη ηγέτες… Ο άχρωμος Βέλγος X. Βαν Ρομπάι πώς μπορεί να συγκριθεί με τον Ζακ Ντελόρ, κάποτε ηγέτη και κινητήρα της Ενωμένης Ευρώπης; Σήμερα ένας Ντελόρ, οραματιστής και πραγματιστής μαζί, προσηλωμένος στο ευρωπαϊκό σχέδιο, με κύρος εφάμιλλο των Μιτεράν, Κολ και Θάτσερ, θα ήταν ανεπιθύμητος.
Είναι φανερό ότι η σημερινή Ευρώπη των 27 δεν επιθυμεί προσωπικότητες με ισχύ και όραμα, στην κορυφή των Βρυξελών. Προτιμούν μια Ευρώπη ποδηγετούμενη από ευκαιριακά οφέλη και συμβιβασμούς, αδύναμη να αναταποκριθεί στις ιστορικές προκλήσεις, αδύναμη ενώπιον των ΗΠΑ, αμήχανη ενώπιον της Ρωσίας και της Κίνας, αδρανούσα ενώπιον των καινοφανών πλανητικών προβλημάτων.
Στην περίπτωση του υπουργού Εξωτερικών της Ε.Ε., οι συμβιβασμοί και τα παζάρια γέννησαν έναν πολιτικό-ιστορικό τραγέλαφο: η εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης Ευρώπης ανατέθηκε στην άπειρη Βρετανίδα βαρώνη Αστον, δηλαδή ουσιαστικά στο Φόρειν Οφις. Δηλαδή την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. θα την επηρεάζει μια χώρα που δεν μετέχει σε θεμελιώδη πολιτικά επιτεύγματα της Ε.Ε., όπως το σύστημα Σένγκεν και το ευρώ· μια χώρα η οποία σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές τάχθηκε εναντίον των Ευρωπαίων εταίρων της και υπέρ των ΗΠΑ· μια χώρα που πρωτοστάτησε στην άφρονα διεύρυνση της Ε.Ε. και πρωτοστατεί στην ένταξη της Τουρκίας άνευ όρων.
Τι μπορεί να περιμένει η Ευρώπη από μια εξωτερική πολιτική βρετανικού χρώματος; Να αναδείξει μήπως την Ευρώπη σε κορυφαίο παίκτη της παγκόσμιας σκακιέρας εις βάρος του αμερικανοβρετανικού άξονα; Πολύ περισσότερο, τι μπορεί να περιμένει η Ελλάδα, στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό λ.χ., από τη βαρώνη Αστον; Ο Ελληνας πρωθυπουργός Γιώργος Ππαπανδρέου, ένθερμος υποστηρικτής της μαζί με τους σοσιαλιστές ομολόγους του, είναι ο μόνος ίσως που έχει απαντήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου