Πως ο Γιώργος κατόρθωσε να μην εχει ανάγκη τους βαρόνους του Πασόκ!

Γράφει ο Αλέξης Μυρτάλης

Τα σημαντικά πολιτικά συμπεράσματα των τελευταίων ημερών είναι τα ακόλουθα δύο:

1. Ο πρωθυπουργόςβρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο (ανα)γνωρίζοντας ότι βρίσκεται κοντά στο πολιτικό του τέλος. Κατά συνέπεια οι όποιες κινήσεις του (εάν βεβαίως υπάρξουν) θα υπηρετούν δύο στόχους: είτε της συντεταγμένης αποχώρησης (ηρωική έξοδος) από την πολιτική, είτε της ελεγχόμενης ήττας ώστε να παραμείνει στην ηγεσία της Ν.Δ. Το πρώτο σενάριο, λαμβάνοντας υπόψη και τον ψυχισμό του ανθρώπου (μικρή αντοχή στις εντάσεις και στις πιέσεις, φυγόπονος, αδιάφορος) θεωρείται πιθανότερο. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι σύντομα θα στηθούν κάλπες και ο ίδιος θα χαθεί στο ηλιοβασίλεμα χέρι- χέρι με τη Νατάσσα…
2. Ο Γιώργος Παπανδρέου χωρίς ίσως να το έχει αντιληφθεί και ο ίδιος έχει φτάσει πια σε σημείο που δεν χρειάζεται τους βαρόνους του κόμματος. Οι προσεκτικές παρεμβάσεις του ιδίου, του Ραγκούση και του Παπακωνσταντίνου και η εξαιρετική επικοινωνία του τελευταίου διαστήματος σε συνάρτηση με τα τεκταινόμενα στα γειτονικά κόμματα( ΣΥΡΙΖΑ- Οικολόγοι-ΚΚΕ) αποφέρουν καθημερινά μεγάλο αριθμό κρίσιμων για την αυτοδυναμία ψήφων στο ΠΑΣΟΚ. Και πλέον η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται πραγματικά σε τροχιά αυτοδυναμίας…

Όλοι- ανεξαρτήτως της πολιτικής τους τοποθέτησης ή ακόμα και της κομματικής τους επιλογής, αναγνωρίζουν την ανάγκη μιας νέας αρχής για τον τόπο, διαπιστώνοντας ταυτόχρονα ότι ο αγώνας των στελεχών της Ν.Δ. μοναδικό στόχο έχει την παράτασή τους στην εξουσία. Επίσης ουδείς αναμένει ότι ένας ανασχηματισμός θα δώσει νέα πνοή στην κυβέρνηση. Εξάλλου τι είδους αναδόμηση μπορεί να γίνει όταν οι Τετράρχες (Σουφλιάς- Μπακογιάννη- Παυλόπουλος- Μεϊμαράκης) έχουν θέσει τους δικούς τους όρους και προϋποθέσεις και ο καθένας εξ αυτών δείχνει ως υπαίτιους τους άλλους τρεις! Ο αδύναμος κρίκος αυτή την περίοδο είναι ο Παυλόπουλος. Όμως είναι δυνατόν να γίνει ανασχηματισμός για να μετακινηθεί μόνο ο ΥΠΕΣΔΔΑ; Γιατί είναι προφανές ότι ο Παπαπαθανασίου- λόγω προϋπολογισμού αλλά και επειδή μόλις τον περασμένο Ιανουάριο είχε τοποθετηθεί στο υπ. Οικονομίας- θεωρείται αμετακίνητος.Κατά συνέπεια, με αμοιβαίες «μεταγραφές» σαν του πρωτοετείς φοιτητές ανασχηματισμός δεν γίνεται. Ίσως υπάρξουν μερικές αλλαξο…μπαλιές.

Εκλογές λοιπόν. Ως κοινωνικό αίτημα αλλά και ως αναγκαιότητα για έξοδο από την πολυκύμαντη κρίση. Δύσκολο εγχείρημα που θα απαιτήσει σύντονες προσπάθειες, ριζοσπαστικά μέτρα και γενναίες αποφάσεις. Προϋπόθεση είναι η κοινωνική αποδοχή που για να εξασφαλιστεί απαιτείται η εμπέδωση κλίματος κοινωνικής δικαιοσύνης.

Είναι πλέον γνωστό ότι τα προβλήματα είναι τεράστια. Το πρώτο και το πιεστικότερο είναι η οικονομία. Οι εισπρακτικοί μηχανισμοί έχουν καταρρεύσει, οι δημόσιες δαπάνες είναι ανεξέλεγκτες και τα κρατικά ταμεία είναι άδεια. Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις το έλλειμμα του εφετινού προϋπολογισμού θα πιάσει διψήφια ποσοστά και ο δανεισμός, κατά πάσα βεβαιότητα, θα ξεπεράσει τα 60 δισ. ευρώ. Από την άλλη πλευρά ο ιδιωτικός τομέας έχει γονατίσει και η αγορά στενάζει από το βρόχο των ακάλυπτων επιταγών και ανεξόφλητων γραμματίων.

Δυσοίωνες και οι εκτιμήσεις μολονότι στην…εσπερία διαφαίνονται σημάδια ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας. Το προσεχές διάστημα αναμένεται χιονοστιβάδα δραματικών εξελίξεων καθώς μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων θα «πέσει» υπό το βάρος των χρεών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις θέσεις εργασίας και την κοινωνική συνοχή, η οποία ήδη είναι υπερδιογκωμένη εξαιτίας της μεγάλης υψηλής ανεργίας των νέων και της εντεινόμενης οικονομικής συρρίκνωσης.

Για την αντιμετώπιση της κρίσης απαιτείται από τη νέα Κυβέρνηση σχέδιο ταχείας επέμβασης. Προκειμένου αντιμετωπιστούν οι χρόνιες παθογένειες του πελατειακού κράτους, να τιθασευτούν τα φαινόμενα διαφθοράς και ο τόπος να ξαναβρεθεί σε τροχιά ανάκαμψης.

Υπάρχει αυτό το σχέδιο; Και αν υπάρχει, ο μελλοντικός πρωθυπουργός είναι διατεθειμένος να συγκρουστεί με το παρακράτος που χρόνια τώρα κατατρώγει σα το σαράκι το μεδούλι της κοινωνίας;

Απαιτούνται ρήξεις, τομές και…όραμα. Με όλους και με όλα. Αυτό όμως προϋποθέτει αυτοδυναμία. Και για να επιτευχθεί, απαιτείται-λένε- κατ` αρχήν εσωκομματική ηρεμία.

Δεν ξέρω αν έχουν δίκιο οι υποστηρικτές αυτής της άποψης. Γιατί η εκτίμηση πολλών άλλων είναι ότι: «ο Γιώργος έχει κατορθώσει να μην τους έχει ανάγκη πλέον».

Βεβαίως εάν συστρατευθούν σ` αυτή την προσπάθεια είναι και χρήσιμοι και ουσιαστικοί. Όμως πάει πολύ, να υπάρξουν συμφωνίες και συναινέσεις με εκχώρηση ιδιαίτερων προνομίων που φτάνουν έως και ποσοστώσεις «αντιφρονούντων» στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Εκτός από πολιτικά επιζήμιες αυτού του είδους οι συμφωνίες, στέλνουν και «μηνύματα» στην ελληνική κοινωνία που περιμένει από τις πρώτες μέρες να δει, να κρίνει και να αποφασίσει εάν θα συμπαραταχθεί και θα στηρίξει το έργο της νέας κυβέρνησης.

http://www.kourdistoportocali.com.asp1-4.dfw1-1.websitetestlink.com/default.aspx